وقتی در پاییز سال گذشته، سرطان چهر‌ه‌های هنری و ورزشی ایران را یکی پس از دیگری به کام مرگ فرستاد، عبارت «سونامی سرطان» در جامعه دهان‌به‌دهان می‌شد. امروز هم فهرست مرگ‌های در اثر سرطان هر روز در حال افزایش است و شناخته شده بودن نام‌ها، بر هراس مردم افزوده است: از مرتضی پاشاییِ خواننده و مجید بهرامی بازیگر تا غلامحسین مظلومی فوتبالیست و …. در گمانه‌زنی علت این مرگ‌های خاموش، مردم و متخصصان اغلب «آلودگی هوا» و «پارازیت» را متهمان ردیف اول به‌حساب می‌آورند. «پارازیت» در محافل خانوادگی و دوستانه، تاکسی و خیابان، روزنامه‌ها، شبکه‌های مختلف رادیویی و تلویزیونی و سخنان مسئولان جمهوری اسلامی، به کلمه‌ای تکرار شونده تبدیل شده و بازار تحلیل‌های علمی و حتی سیاسی درباره آن داغ است.
پارازیت به امواج الکترومغناطیسی گفته می‌شود که به منظور ایجاد اختلال و جلوگیری از دسترسی مخاطبان به برنامه‌های شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی ارسال می‌شوند. امواجی که معمولاً با فرکانس‌هایی مشابه فرکانس پخش شبکه‌های هدف فرستاده و موجب اختلال و جایگزینی در امواج اصلی می‌شوند.جمهوری اسلامی هم از اوایل دهه۸۰، ارسال پارازیت را بهترین و آسان‌ترین راه مقابله با شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی ماهواره‌ای یافت.
در سال ۱۳۸۸، به‌دنبال اعتراض‌ها و ناآرامی‌های پیامد اعلام نتیجه انتخابات ریاست جمهوری و روی آوردن بیشتر مردم به شبکه‌های ماهواره‌ای برای دریافت خبرها، جلوگیری از دسترسی مخاطبان به برنامه‌های ماهواره‌ای ضروری‌تر شد و در نتیجه، شدت پارازیتها افزایش یافت که تا امروز هم ادامه دارد.
شبکه‌های ماهواره‌ای برای مقابله با پارازیتها هر از چندی، فرکانس ارسال برنامه‌های خود را تغییر می‌دهند و مخاطبان نیز در پی یافتن راه‌هایی برای دریافت برنامه‌ها، با جست‌وجوی روش‌های خلاق و به اشتراک گذاشتن آن با دیگران، با پارازیت مبارزه می‌کنند (مثلاً کور کردن پارازیت با استفاده از لایه‌‌ای فلزی مثل توری مرغی یا ورقه آلومینیومی یا تبدیل دیش معمولی به دیش گردان و تغییر جهت آن در ساعت‌هایی که ارسال پارازیت از یک منبع خاص آغاز می‌شود.) اما آیا می‌توان دسترسی دوباره به برنامه و شبکه دلخواه را به‌معنای پیروزی بر پارازیتها دانست و از دیگر آسیب‌های احتمالی و پنهان این امواج چشم پوشید؟
این‌سو و آن‌سو، از خطرهای امواج پارازیت برای انسان می‌شنویم. از تأثیرات آن بر سیستم عصبی و روانی، از ارتباطش با عقیم شدن مردان و سقط جنین یا بارداری‌های خارج از رحم در زنان، از تاثیر آن بر التهابات پوستی، ناشنوایی و بیماری‌های خونی و همچنین از سرطان‌زایی و نقش این امواج در جهش‌های ژنتیکی. شماری از پزشکان متخصص و کارشناسان محیط زیست نیز به‌طور پراکنده، بعضی از موارد بالا و تأثیرات سوء پارازیتها را تأیید می‌کنند. دکتر اسماعیل کهرم، کارشناس محیط زیست، چهارم خرداد ۱۳۹۴، در مطلبی با عنوان «پارازیتها در حبابی ناشناخته» در روزنامه آرمان نوشته است که «علاو‌ه بر سلامت انسان، پارازیتها بر گیاهان و حیوانات هم تأثیرات منفی بر جای می‌گذارند. برای نمونه می‌توان به تأثیری که پارازیتها روی زنبورها می‌گذارند اشاره کرد. پارازیتها باعث می‌شوند زنبورها راه خود را گم کنند.» گفته می‌شود این امواج محیط زیست را تهدید می‌کند و موجب کوچ پرندگان تهران و ناپدید شدن سوسک‌ها از سطح شهر شده است. همچنین دلیل عدم پیش‌بینی طوفان خسارت‌بار خرداد ماه ۹۳ در تهران به گفته مسئولان هواشناسی کشور، اختلال شبکه راداری هواشناسی به دلیل وجود پارازیتها بوده است. اما وزارت بهداشت و سازمان حفاظت از محیط زیست در مورد آثار جانبی پارازیتها مواضعی ضد یکدیگر دارند. مسئولان سازمان حفاظت از محیط زیست کشور و رئیس آن، معصومه ابتکار، بارها در مورد بیماری‌های ناشی از پارازیت و سونامی سرطان هشدار داده‌اند، اما حسن قاضی‌زاده هاشمی، وزیر بهداشت و معاونان او، اغلب سرطان‌زا بودن پارازیت را رد می‌کنند و می‌گویند: «آسیب‌زایی پارازیتها سندیت علمی ندارد». اختلاف نظری حیرت‌انگیز که شائبه سیاسی بودن این درگیری را به ذهن می‌آورد.
این درحالی است که جمع کثیری از مردم شیراز به صورت خودجوش روز دوشنبه ۲۰ دی‌ماه در اعتراض به انتشار پارازیت در فضای این شهر مقابل استانداری فارس تجمع کردند. آنها خواستار رسیدگی مسئولان به شایعه انتشار پارازیت در شیراز و پاسخگویی مسئولان در این خصوص بودند.
با سپاس از وبسایت های رادیو زمانه و اتاق خبر منوتو